Στάσεις κωφών μαθητών και κοινωνίας μπροστά στη σχολική "ενοποίηση"

Ημερομηνία Αποστολής : 15/05/2007
Της Φραντζή ΠηνελόπηςΕκπαιδευτικού,
Μεταπτ. Διπλ. στις Κοινωνικές Επιστήμεςκαι τις Επιστήμες της Αγωγής,
Υποψ. Διδάκτ. Εθν. και Καποδ. Παν/μίου Αθηνών.

Άτομα με ειδικές ανάγκες υπήρχαν από τη στιγμή της εμφάνισης του ανθρώπου ως ατόμου, αργότερα με τη δημιουργία κοινωνικών ομάδων και θα συνεχίζουν να υπάρχουν στο μέλλον. Η αντιμετώπιση όμως αυτών των συμπολιτών μας υπήρξε διαφορετική από εποχή σε εποχή. Είχε, δε, πάντοτε σχέση με τις υπάρχουσες αντιλήψεις, τις φιλοσοφικές θεωρίες και τις στάσεις της κοινωνίας.
Έτσι η στάση τόσο της διεθνούς όσο και της ελληνικής κοινωνίας προς τα άτομα με ειδικές ανάγκες κυμάνθηκε μεταξύ απόρριψης και πλήρους αποδοχής.
Τώρα πια, τα προβλήματα των ατόμων με ειδικές ανάγκες έχουν συνδεθεί με τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως ορίζονται γενικά στην Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του Ο.Η.Ε. (1948).
Με βάση τις αρχές που διατυπώνονται σε αυτήν αλλά και σε άλλες διακηρύξεις που συνδέουν την αναπηρία με τα κοινωνικά και ανθρώπινα δικαιώματα (Σαλαμάνκα, 1994), τα προβλήματα των ανάπηρων ατόμων αντιμετωπίζονται από τα προηγμένα κράτη :
1. Με την αναγνώριση των ιδιαιτεροτήτων τους
2. την αποδοχή του «ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ»
3. τη θέσπιση ειδικής νομοθεσίας
4.την εξάλειψη των κάθε είδους διακρίσεων

Η εισήγηση παρατίθεται σε μορφή (doc. 60 Κb) εδώ.